Peygamber Efendimiz'in Şakalarından Bir Demet [S.A.V]

Peygamber Efendimiz, Allah'ın elçisi olması dolayısıyla ciddi, vakarlı,
ağırbaşlı, heybetli bir insandı. Bu hali zaten normaldi. Çünkü taşıdığı
görev, üstlendiği vazife bunun gereğiydi. Ancak her haliyle o da bir
insandı. Hem de çok cana yakın...
Herkese samimi ve içten davranırdı. Zaman olur, şakalaşır, tatlı ve
güzel bir hava oluştururdu. Çünkü başka türlü olsaydı, insanlar
Peygamberimize yanaşamazlar, ona soru bile soramazlardı.
Herkes gibi Peygamberimiz de şaka yapar, lâtifeli konuşur, ama hiçbir
zaman yalan söylemezdi. Çünkü şaka yollu da olsa, yalan yalandır.
Ebû Hüreyre'nin rivayetine göre Peygamberimiz şöyle buyurmuşlardır:
"Kul şaka ile de olsa yalanı, doğru bile olsa lüzumsuz tartışmayı bırakmadıkça tam inanmış bir mü'min olamaz."
Peygamberimizin yaptığı şakalar yerli yerinde ve mesaj doluydu.
Lüzumsuz ve yersiz değildi. Daha çok gönül alıcı ve sevindirici şakalar
yapardı. Çocuklarla, hanımlarıyla, yaşlı ve kimsesiz kişilerle
şakalaşması bu türdendi.
Bir gün yaşlı bir kadın Peygamberimize gelerek:
—Yâ Resulallah! Cennete girmem için bana dua eder misiniz?" dedi.
Peygamber Efendimiz:
—Yaşlı kadınlar Cennete giremez" diye ona takıldı.
Bunun üzerine kadın ağlayarak oradan ayrıldı.
—Peygamber Efendimiz, Sahabîlere:
"Gidin ona söyleyin, 'Sen Cennete yaşlı olarak giremezsin.' Cenab-ı
Hak, 'Biz onları yepyeni bir yaratılışla yarattık da, eşlerine sevgi
ile düşkün hep aynı yaşta genç kızlar yaptık' buyurmuyor mu?" (Vakıa
Sûresi, 36.)
Sahabîlerin içinde Nuayman adında çok şakacı birisi vardı. Yaptığı
şakalar bazen aşırıya kaçardı. Fakat yine de Peygamberimiz onu
anlayışla karşılardı.
Bir gün çölde yaşayan bedevi Araplardan birisi Peygamberimizi ziyarete
gelmişti. Devesini Mescidin avlusuna bağlayıp içeri girmişti.
Sahabîlerden birisi deveyi görünce Nuayman'a:
-"Şu deveyi kessen de etini yesek, eti çok özledik. Nasıl olsa Peygamberimiz devenin parasını ödeyecektir."
—Nuayman da itiraz etmedi ve deveyi yere yatırdı, kesti ve başladı yüzmeye.
—Devenin sahibi Peygamberimizin huzurundan çıkınca bir de ne görsün, devesinin derisi yüzülüyor.
-"Eyvah! Devemi kesmişler" diye feryada başladı.
—Peygamber Efendimiz dışarı çıktı:
-"Bunu kim yaptı?" diye sordu.
-"Nuayman yaptı" dediler.
—Nuayman kaçmıştı. Peygamber Efendimiz Nuayman'ın peşine düştü, aramaya koyuldu.
—Sonunda Duabaa adında bir kadının evinin bahçesinde buldu. Nuayman
evin avlusundaki çukura girmiş, üzerini de hurma ağacı yaprağı ile
örtmüştü.
—Peygamberimiz eve girince birisi bir taraftan yüksek sesle:
-"Biz onu görmedik" diyor, bir taraftan da parmağıyla Nuayman'ın saklandığı çukura işaret ediyordu.
—Peygamberimiz gitti, onu çukurdan çıkardı. Nuayman'ın yüzü gözü toz toprak içinde kalmıştı. Peygamberimiz sordu:
-"Niçin böyle yaptın?"
Nuayman:
—Yâ Resulallah, size burada olduğumu söyleyenler yaptırdılar bana..."
Peygamber Efendimiz bir yandan Nuayman'ın yüzünü gözünü siliyor, diğer yandan da gülüyordu.
Peygamberimiz daha sonra deve sahibine devesinin parasını ödedi ve işi tatlıya bağladı.

ben S.A.V diye biliyorum S.A.S neyin açılımı? bu arada paylaşım için de teşekkür ederim

pardon , konuları alıntı olduğundan o sitelerdekine göre açıyorum sanırım hata olmuş
Düzeltiyorum şimdi