Grunge Rock

GRUNGE ROCK

Grunge,
Seattle'da ortaya çıkan bir alternatif rock müzik türü ve hayat
tarzıdır. Sözlük anlamı "kirli, dağınık" olan Grunge'ın isim babası ise
Mudhoney solisti Mark Arm'dır

1980'lerin sonu 1990'ların
başında popüler olan bu müzik akımı, 1991 ve 1994 yılları arasında en
yüksek popülariteye ulaşmıştır. Amerika'da X Kuşağı ile
ilişkilendirilmektedir. Kurt Cobain, grunge'ı, üç çığlık ve bir akor
olarak tarif ediyor. Nirvana'nın dışında Pearl Jam, Soundgarden, Temple
of the Dog, Alice in Chains gibi gruplar bu türün öncüsüydüler. Sharon
Stone da 90'lı yılların yeni ruhunu, 'Sliver' filminde; hafta sonu için
Pearl Jam konserine bileti olduğunu söyleyerek bir cümlede özetlemiş
oluyordu. 90'lı yıllarda Holywood filmlerinin ana teması "Amerikan
rüyası" idi. Bu rüya, gerçekte kayıp kuşak diye anılan Generation X'in
yerine sahneleniyordu. Çünkü sistem bu kuşağı görmezden geliyordu. Bu
rüya için yollara düşen gençler yıllar sonra aslında rüyadan ziyade bir
gerçekle karşılaştılar, ama onların kafası o gerçeği anlayacak kadar
bile ayık değildi. Bu karşılaşma çoğu zaman onların sonu demekti.

Müzik
tarzı olarak grunge Punk'dan daha ağır Heavy Metal'den daha melodikdir.
Grunge'ın başkenti olarak Seattle kabul edilir. Alice in Chains,
Nirvana, Mudhoney gibi grupların doğuş yerleri Seattle'dır.

Seattle'lı gruplar, hardcore gelenekle gerçekleşen gelişme sonunda
punk-rock'ın karışımıyla grunge'ı meydana getirmişlerdi. "Grunge"
akımının imgeleri; ormancı gömlekleri ve yırtık kotlar, punkvari,
duygulu ama akordsuz vokaller, neredeyse hiç yıkanmayan saçlar ve grup
adı olarak genellikle bir ev eşyası. Seattle şehri punk-rock karışımı
müzik ve üst üste giyilen tişörtlerin yanısıra uyuşturucu ile de anılır
olmuştu. Eroin, gençler arasında müzikle birlikte çok hızlı
yayılıyordu. Seattle'ın efsane adamı Andrew Wood da aşırı dozda
uyuşturucudan ölmüştü. Gençlerin geleceği de böyle olacağa benziyordu.
Sanatçılar, sanatsal üretime katkı amacıyla bir uyarıcı olarak afyon
kullanıyorlardı. Genellikle uyuşukluğa, alkolizme bağımlı bir hayran
kitlesi vardır "grunge"ın. Hatta uyuşukluk da bir erdemdi ve "En iyi
besteler kafayı bulmuşken yapılırdı.".

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Grunge'ın temelinde tutku, nefret ve şaşkınlık vardı. Seattle bir liman
kentti ve kerestenin merkezlerinden birisiydi. Halkın büyük çoğunluğu
ormancı ya da bu işin yan mesleklerinde çalışıyordu. Ormancıların
işlerini bitirdikten sonra şehre gelmeleri ve orada hayat kadınlarıyla
buluşmaları Seattle'lı gençlerin potansiyel "gayrımeşru çocuk" olma
baskısı altında yaşamalarına neden oluyordu. Gençlerin bir şekilde grup
kurup, hem eğlenip hem de müzik yaparak bu şehirden ayrılmak
istemelerinin temelinde de bu yatıyordu. Büyük bir müzik dağıtım
şirketiyle anlaşma yapmaları durumunda ise dünyalar onların oluyordu.
Seattle, Amerika'nın varoşu konumundaydı. Bu insanlar, dünyada hiç
kimsenin bu insanlardan haberi yokken, ve bu insanların da dünyanın
kalan diğer kısımlarında ne olup bittiğinden haberleri yokken bir
şekilde kendi müziklerini sadece kendi beğendikleri müzikleri
yapıyorlardı.

Dünya niçin buraya ilgi
göstersin ki? R.E.M o yıllarda çok büyük bir çıkış yapmıştı ve bütün
dünya onunla ilgileniyordu. Bu Seattle'lı grupların kendilerini en iyi
ifade edebilecekleri ve en mutlu hissettikleri müzikleri yapmalarına
engel değildi. Belki böylesi daha iyiydi. Ama işler böyle gitmedi,
dünya müzik devi Geffen'in sahibi David Geffen'in zevki daha geçerliydi
ve bu ruhu, paraya dönüştürmenin zamanı gelmişti. Çünkü 90'ların
başında çökmeye başlayan pop rock dünyasına "nasıl ivme kazandırsak?"
diye düşünüyordu. Ve müzik endüstrisi Seattle'a bir şube açtı ve makine
burada da iyice yerleşti. Pearl Jam, Soundgarden, Temple of the Dog,
Alice in Chains gibi gruplar bu türün öncüsüydüler. Ve onlar gibi
birçok grup vardı. Ancak bir çoğu piyasalaştılar. Bunun sonucunda da
ruhlarını kaybettiler ve yok oldular. Bu makine teker teker
müzisyenleri içine çekiyor, gençliğin ruhu "Smells Like Teen Spirit"
paraya dönüşüyordu.

1992 yılından sonra, Seattle'da bir
müzisyen göçmeni dalgası yaşandı. Şehre akın eden müzisyenler,
Seattle'ın yerel ruhunun, yani temel özelliklerinin kaybolmasına neden
oldu. Zaten pek yerel grup da kalmamıştı. Çoğu, büyük müzik
şirketleriyle anlaşmalar imzalayarak çevreden merkeze kaymışlardı.
Yani, underground nitelik kaybolmuştu...