tükenmeye başladı herşey...
Cümlelerim daha cok devrilmeye basladı son zamanlarda.. .
Daha hizli cöker oldukaranlik tozlu...Aksamlarina ...
Ve daha cabuk tükenmeye basladi hersey..
Daha bir donuklasti bakislarim..
Daha agir ilerliyor artik Sensiz her saat...
Sonsuz her dakika...
Ve birakmak vazgecemediklerimi. ..
Daha derinlere inebiliyorum. .
Artik nefesimi daha uzun tutarken
Ve daha sert vuruyorum dibe..
Cigliklarimi daha az yutarken...
Daha da sessizlesiyorum gecen her günde...
Daha da hissizlesiyorum. .
Her daha cok Sensizlestigimi fark ettigimde...
Ve gecen her gün biraz daha az Sen kokuyorum.
Artik yasamak daha zorbiraz daha kutsanmis
Her geceyi ve ölüm biraz daha yakin..
Bulamadikca aynalardaSende kalan beni...
Söküp atamadikca icimden bende biraktigin Seni...
Artik bilerek bekliyorum her henüz gelmeyisini ....
Ve daha acik secik görüyorum daha fazla gecikisini.. .
Ve daha cok seviyorum Seni Seni sevmeyi
Seni cok sevmeyi Seni daha cok sevmeyi.
Artik daha cok korkuyorum hirpalamaya baska duraklarda buldugum gölgeni.
Ve sonunda yastigima dagitip rüyalarima hapsettim Seni.
Hayalin daha canli simdi ve gözlerin daha nemli.
Daha dayanilmaz artik Seni Sensiz sevmek.
Ve daha imkânsiz cebimde kalan son Seni birakmak ve tekrar tekrar susmak...
Kokunu her uyanınca unutmak...
Ve ben artik daha pervasiz ve Sen daha insafsiz...
Ve ben daha yalniz... Sen daha duyarsiz.
Ve ben daha umarsiz... Daha savunmasiz.. . Daha dermansiz.
Ve Sensiz her sey daha tuzsuz tatsiz ve her yer daha issiz daha bucaksiz.