Yeni Türkü-Eski Dostlar

İki kişi iki kıyıda karşılıklı

Bakışları gölgeli ince bir hüzünle

Aynı rakıyla dumanlı dillerinde aynı şarkı

Kim inanır ki düşman olduklarına


Memleket aşkının ne dili var ne dini

Doğmaya gör o anda yakar yüreğini

Komşu olmak bundan böyle yazılmışken alnımıza

Gel de ağlama şu düşman halimize


Doğduğum ev eski dostlar bizim mahalle

Boğaziçi düşlerimi süslüyor hala

Şu İstanbul eski günlerden kalma bir alışkanlık

Bakmayın siz Atina'dan geldiğime