[i]KARANLIĞIN GÖZLERİ sıkılıyorum hayattan içime bakıyorum bıkkınlıktan görmeye çalışıyorum içimdeki gözleri zorluyorum kendimi işte o an görüyorum karanlığın gözlerini
istemiyorum kimseyi o aptal suratları bön bön bakışları görmek istemiyorum işte bu anlarda görüyorum karanlığın gözlerini
sıkıntıdan gözlerimi korku bürüyor korku yavaşça nefrete dönüşüyor nefretimi hissediyorum tüm bedenim hissediyor işte o zaman karanlığın gözlerinde kayboluyorum sessiz ve nefretle...