1897: I. Siyonist Kongre İsviçre’nin Basel kentinde toplandı.
1916: İngiltere ve Fransa arasında Arap topraklarını paylaşmayı öngören Sykes Picot Anlaşması imzalandı.
2 Kasım 1917: İngiltere, Yahudi halkına Filistin topraklarında devlet kurma yolunu açan Balfour Deklarasyonu’nu yayınladı.
29 Eylül 1923: Filistin’de İngiliz mandası resmen yürürlüğe girdi.
22 Temmuz 1946: İsrail terör örgütü Irgun’un Kral Davud Oteli’ne düzenlediği saldırıda, 96 kişi hayatını kaybetti.
29 Kasım 1947: BM, Filistin’i bölme planını kabul etti.
9 Nisan 1948:
Irgun terör örgütüne bağlı militanlar tarafından Deir Yasin Köyü’nde
gerçekleştirilen katliamda 254 Filistinli hayatını kaybetti.
14 Mayıs 1948: İsrail devleti kuruldu.
15 Mayıs 1948: İsrail devletinin kurulmasını kabul etmeyen Arap devletleri, İsrail’e saldırdı. Bu ilk Arap-İsrail savaşıydı.
29 Ekim 1948: İsrail
ordusunun Safsaf Köyü’ne düzenlediği saldırı sırasında köylülerin
üzerine rastgele açılan ateş, 70 kişinin ölümüne neden oldu.
11 Mayıs 1949: İsrail BM’ye kabul edildi.
23 Aralık 1950: İsrail Kudüs’ü başkent ilan etti.
2 Kasım 1956: Mısır Devlet Başkanı Nasır’ın Süveyş Kanalı’nı millileştirmesi üzerine, İsrail, Fransa ve İngiltere, Mısır’a saldırdı.
12 Ekim 1958: Şaron önderliğinde, Batı Şeria’da bulunan Kibya Köyü’ne düzenlenen saldırıda 67 kişi hayatını kaybetti, 75 kişi de yaralandı.
7 Ekim 1959: El-Fetih’in kuruluş kongresi Kuveyt’te yapıldı.
29 Mayıs 1964: Filistin Kurtuluş Örgütü kuruldu.
5 Haziran 1967:
İsrail; Mısır, Suriye ve Ürdün’e saldırdı ve 6 günde, Sina Yarımadası,
Golan Tepeleri, Batı Şeria, Gazze ve Doğu Kudüs’ü işgal etti.
22-25 Eylül 1969:
21 Ağustos 1960’da Mescid-i Aksa’nın yakılmak istenmesi Yahudilerce
yakılmak istenmesi, İslam dünyasında tepkilere yol açtı ve bunun
üzerine İslam Konferansı Örgütü Rabat’ta ilk kez bir araya geldi.
7 Haziran 1970: Ürdün
Kralı Hüseyin İsrail ve ABD’den aldığı destekle Filistin mülteci
kamplarını yoğun top ateşine tuttu. Kral Hüseyin’e bağlı „Bedevi
Milisleri“ tarafından gerçekleştirilen bu katliam „Kara Eylül“ olarak
nitelendirildi. Bu katliam sırasında onbinlerce Filistinli hayatını
kaybetti. Bir yıl sonra FKÖ Ürdün’den sürüldü ve Lübnan’a yerleşti.
2 Nisan 1973: İsrail askerlerinin Beyrut’a düzenledikleri operasyonda 3 FKÖ lideri öldürüldü.
8 Ağustos 1973: Filistin Ulusal Cephesi işgal altındaki topraklarda kuruldu.
6 Ekim 1973:
Mısır, Suriye ve Ürdün’ün, Sina Yarımadası’nda ve Golan Tepeleri’nde
bulunan İsrail kuvvetlerine saldırmasıyla Yom Kippur Savaşı başladı.
13 Kasım 1974: , Filistinlilerin kendi kaderini tayin hakkını tanıdı. FKÖ, BM’de gözlemci statüsü elde etti.
13 Nisan 1975:
Hıristiyan Falanjistlerin içinde Filistinlilerin bulunduğu bir otobüsü
makineli tüfeklerle taramaları üzerine Lübnan’da iç savaş başladı.
6 Eylül 1976: FKÖ Arap Birliği’ne tam üye oldu.
17 Mayıs 1977: İsrail genel seçimlerinde ilk kez Menaham Begin’in liderliğindeki sağcı Likud Partisi iktidara geldi.
14 Mart 1978: İsrail Güney Lübnan’ı işgal etti.
17 Eylül 1978: Mısır, İsrail ve ABD arasında Camp David Anlaşması imzalandı. Bu anlaşma Arap Birliği Zirvesi’nde kınandı.
1980: İsrail parlamentosunda alınan bir kararla Kudüs, İsrail’in değişmez ve bölünmesi başkenti olarak ilan edildi.17 Temmuz 1981: İsrail, Beyrut’u bombaladı. 14 Aralık 1981: İsrail, Golan Tepeleri’ni ilhak etti.
6 Haziran 1982: İsrail Lübnan’ı işgal etmeye başladı. Eylül’de FKÖ Beyrut’tan çekilmeye başladı.
9 Eylül 1982:
Arap Birliği Zirvesi’nde bölge ülkelerinin barış içinde yaşaması için,
FKÖ’nün Filistin halkının tek meşru temsilcisi olması gerektiği kabul
edildi.
15-16 Eylül 1982: İsrail, Filistin mülteci kampları olan Sabra ve Şatilla’ya kanlı bir saldırı düzenledi. 991 Filistinli hayatını kaybetti.
1 Ekim 1985: İsrail Tunus’taki FKÖ karargahına hava saldırısı düzenledi. Saldırıda 70 kişi hayatını kaybetti.
8 Aralık 1987:
Gazze’de bir Yahudi kamyonetinin Filistinli işçileri taşıyan bir araca
çarparak dört Filistinlinin ölümüne dokuzunun yaralanmasına neden
olmasının ardından, Filistinliler intifada hareketini başlattılar.
16 Nisan 1988: FKÖ’nün ikinci komutanı Ebu Cihad İsrail askerlerince öldürüldü.
12 Kasım 1988: Cezayir’de toplanan Filistin Ulusal Konseyi, Filistin Devleti’ni ilan etti.20 Haziran 1990:
Ocak ayında başlayan Sovyet Yahudilerinin yoğun bir şekilde İsrail’e
göçü Filistinliler ile İsrailliler arasında büyük sorun oldu. Bunun
üzerine Filistinli bir komando grubu İsrail’e girmeye kalkıştı. ABD
Başkanı Bush bu olaydan dolayı ABD-Filistin görüşmelerini askıya aldı. 8 Ekim 1990: Kudüs’te Mescid-i Aksa’da katliam gerçekleştirildi. 30 Filistinli hayatını kaybederken 800 kişi de yaralandı.
15 Ocak 1991: FKÖ’nün ikinci komutanı Salah Halef, danışmanı Ebu Muhammed ve FKÖ güvenlik şefi Ebu el-Hol bir suikast sonucu öldürüldüler.
30 Ekim 1991:
ABD Başkanı Bush ile SSCB lideri Gorbaçov’un Madrid Konferansı’nı
başlatmalarından sonra, İsrail ile Arap komşuları arasında ilk
görüşmeler başladı. Filistin, Birleşik Ürdün-Filistin delegasyonunun
parçası olarak görüşmelere katıldı.
13 Eylül 1993: İsrail
Devlet Başkanı İzak Rabin ve FKÖ lideri Yaser Arafat arasında
Washington’da, beş yıl sonra Filistin’de özerk bir devletin kurulmasını
öngören, Filistin Özerklik İlkeleri Deklarasyonu (Oslo Anlaşması)
imzalandı.
25 Şubat 1994: Batı Şeria’nın El Halil kentinde
bulunan Hz. İbrahim Camii’ne sabah namazı esnasında bir Yahudi
tarafından gerçekleştirilen saldırıda, aralarında çocukların da
bulunduğu 50’nin üzerinde kişi hayatını kaybetti, yaklaşık 300 kişi de
yaralandı.
4 Mayıs 1994: İzak Rabin ve Yaser Arafat
arasında İsrail-Filistin İlkeleri Deklarasyonu’nu tamamlayıcı
düzenlemeler içeren Kahire Anlaşması imzalandı.
26 Ekim 1994: İsrail ve Ürdün arasında barış anlaşması imzalandı.
28 Eylül 1995: II. Oslo Anlaşması Washington’da imzalandı.
4 Kasım 1995: Oslo Anlaşması’nın altına imza atan İsrail Başbakanı İzak Rabin, aşırı sağcı Yigal Amir tarafından öldürüldü.
20 Ocak 1996: FKÖ lideri Yaser Arafat, Filistin Özerk Yönetimi’nin başkanı seçildi. 18 Nisan 1996:
İsrail Başbakanı Şimon Peres, Lübnan’a karşı „Gazap Üzümleri“
operasyonunu başlattı. Güney Lübnan’daki Kana BM mülteci kampında 109
sivil, İsrail saldırıları sonucu hayatını kaybetti. 29 Mayıs 1996: İsrail seçimlerini Benjamin Netanyahu liderliğinde aşırı sağ partilerden oluşan koalisyon kazandı.
27 Eylül 1996: Kudüs belediye başkanının Kubbet’üs-Sahra’nın altına tüneller açtırması sonucu patlak veren olaylarda üç günde 76 kişi öldü.
15 Ocak 1997: II. Uygulama Anlaşması olan el-Halil Protokolü imzalandı.
1 Ekim 1997: Ürdün’ün
baskısıyla İsrail, 16 Ekim 1991’de müebbet hapis cezasına çarptırılan
Hamas’ın manevi lideri Şeyh Ahmed Yasin’i serbest bırakmak zorunda
kaldı.
14 Mayıs 1998: İsrail Devleti’nin kuruluşunun 50.
yıldönümünde, Filistinlilerin protesto gösterileri sırasında çıkan
çatışmalarda dokuz Filistinli hayatını kaybetti, 1.200 Filistinli
yaralandı.
21 Haziran 1998: İsrail hükümeti Netanyahu’nun Büyük Kudüs planını onayladı.
7 Temmuz 1998: BM Genel Kurulu Filistin delegasyonuna gözlemci statüsü verdi.
23 Ekim 1998: İsrail ile Filistin arasında Wye River Memorandum’u imzalandı.
18 Aralık 1998: ve İngiliz birlikleri Irak’ı bombalarken İsrail hükümeti Wye River Memorandum’unu uygulamayı askıya aldığını bildirdi.
4 Mayıs 1999: Mayıs
1993 İlkeler Deklarasyonu’nda Filistin özerkliği için verilen sürenin
sona ermesi üzerine, ABD Başkanı Clinton’ın Arafat’a nihai statü
görüşmelerinin bir yıl içinde sonuçlanacağı garantisini vermesi
dolayısıyla, Filistin Merkez Konseyi bağımsız Filistin Devleti’nin
ilanını erteledi.
17 Mayıs 1999: İsrail’de yapılan seçimleri, Likud Partisi lideri Netanyahu’yu yenilgiye uğratan İşçi Partisi lideri Ehud Barak kazandı.
25 Temmuz 2000: . Camp David Zirvesi, ABD Başkanı Clinton’ın „anlaşmaya varamadılar“ şeklindeki açıklamasıyla sona erdi.
28 Eylül 2000:
İsrail Savunma Bakanı Ariel Şaron’un Mescid-i Aksa’ya yaptığı
provakatif ziyaret Filistinlilerin tepkisine neden oldu. El-Aksa
intifadası başladı. İsrail Başbakanı Ehud Barak, ilk kez Kudüs’te
Filistin ve İsrail’e ait iki başkent olabileceğini ifade etti.
6 Şubat 2001: İsrail’de yapılan erken genel seçimlerde Likud Partisi genel başkanı Ariel Şaron ezici üstünlükle başbakan seçildi.
17 Ekim 2001:
İsrail-Filistin barış anlaşmalarına karşı çıkan Ulusal Birlik Partisi
Genel Başkanı Rehavam Zeevi silahlı saldırı sonucu öldü. Saldırıyı FHKC
üstlendi.
19 Kasım 2001: yılında gerçekleştirilen Sabra ve
Şatilla Katliamı’ndan kurtulan Filistinlilerin suç duyurusu üzerine
Belçika, katliamın sorumlusu olan İsrail Başbakanı Şaron’u ifade
vermeye çağırdı.
23 Kasım 2001: İsrail ordusunun roketli saldırısında Hamas’ın askeri kanat liderlerinden Muhammed Ebu Hanud öldürüldü.
2 Aralık 2001:
Kudüs’te ve Hayfa’da meydana gelen dört patlamada 26 kişi öldü, 220
kişi yaralandı. Saldırıyı Hamas üstlendi. İsrail hükümeti, Arafat’ı
saldırıdan sorumlu tuttu.
3 Aralık 2001: Kudüs ve Hayfa’da
gerçekleştirilen bombalı saldırılar ardından harekete geçen İsrail,
Gazze’ye ve Batı Şeria’ya saldırdı. Batı Şeria’da bir çok eve füze
isabet ederken, Gazze’deki hedef Arafat oldu.13 Aralık 2001:
İsrail Güvenlik Kabinesi, Arafat’la tüm ilişkilerini kesme kararı aldı
ve Arafat’ı saldırı dalgasının doğrudan sorumlusu olmakla suçladı. 27 Mart 2002:
Suudi Arabistan Veliaht Prensi Abdullah’ın Filistin-İsrail sorununun
çözümüne yönelik olarak hazırladığı „Ortadoğu Barış Planı“, Beyrut’ta
gerçekleştirilen Arap Birliği Zirvesi’nde onaylandı.
29 Mart 2002:
İsrail Başbakanı Ariel Şaron Batı Şeria’daki tüm Filistin kentlerine
tanklarla girerek Koruyucu Duvar Operasyonu’nu başlattı. Arafat’ın
Ramallah’taki karargahını kuşattı. İsrail askerleri karargahı tahrip
ederek, elektrik, su ve telefon bağlantısını kestiler.
19 Nisan 2002:
BM Güvenlik Konseyi toplantısında Cenin’de İsrail tarafından yapılan
katliamları araştırmak üzere bir komisyonunun kurulmasına karar
verildi. Söz konusu katliamda bini aşkın kişi hayatını kaybetti.
1 Mayıs 2002:
BM Genel Sekreteri Kofi Annan’ın oluşturduğu Araştırma Komisyonu’nun
üyeleri konusunda İsrail’in gösterdiği tepkiler nedeniyle Annan
komisyonun dağıtıldığını açıkladı.
2 Mayıs 2002: Arafat’ın
karargahında yanında bulundurduğu, Zeevi’nin ölümünden sorumlu tutulan
altı kişinin Eriha’daki hapishaneye gönderilmesi karşılığında Arafat’ın
Ramallah’taki karargahı çevresinde bulunan kuşatma kaldırıldı ve
Arafat’ın karargahtan çıkmasına izin verildi.
30 Eylül 2002: Kudüs’ü İsrail’in başkenti olarak tanıyan yasa ABD Kongresi’nden geçti.
5 Ekim 2002:
ABD Kongresi’nin kararına karşılık Arafat, iki yıl önce Filistin
Konseyi’nden geçen Doğu Kudüs’ü Filistin Devleti’nin başkenti olarak
kabul eden yasayı imzaladı.
17 Kasım 2002: İsrail Dışişleri Bakanı Benjamin Netenyahu Oslo Anlaşmaları’nın tamamen iptal edildiğini bildirdi.
30 Kasım 2002: İsrail kuvvetleri BM Gıda Programı’nın Gazze’deki gıda deposunu yerle bir etti.
28 Ocak 2003:
İsrail’de yapılan erken genel seçimlerde Ariel Şaron başkanlığındaki
Likud Partisi milletvekili sayısını ikiye katlayarak (38) seçimin
galibi oldu. İşçi Partisi ise altı sandalyeyi kaybederek 19
milletvekilli çıkardı.
19 Mart 2003: Arafat, Mahmud Abbas’ı başbakanlığa atadı.
30 Nisan 2003: ğu Yol Haritası ilan edildi.
25 Mayıs 2003: İsrail hükümeti Yol Haritası’nı 14 çekince ile 7’ye karşı 12 oyla onayladı.
3-5 Haziran 2003: ısır’ın
Şarm el-Şeyh kasabası ve Ürdün’ün Akabe kentinde Yol Haritası’nın
hayata geçirilmesine ilişkin ABD Başkanı Bush’un öncülüğünde iki zirve
gerçekleştirildi.
9 Haziran 2003: Akabe Zirvesi’nin
sonuçlarını reddeden Filistinli direniş örgütleri ilk kez ortak silahlı
eylem gerçekleştirerek dört İsrail askerini öldürdüler.
10 Haziran 2003:
Hamas liderlerinden Dr. Abdülaziz el-Rantisi’ye yönelik füzeli
saldırıda 1’si bebek dört kişi öldü. El-Rantisi yara almadan kurtuldu.
Anasayfa 
Başvuru Formu 