Yorgunum

Yorgunum...
Yaşamaktan değil ama yaşatmaktan...
Didinmektengözümde canlanmasa bile yaptıklarım...
Zayıflığımın tepesinde şovalye rengine bürünmekten...
Nerede olduğumu bilsem bile...


Yoruldum...

Yorgunum...
Yaptıklarımdan değil yapamadıklarımdan...
Yaşamadıklarımdan yaşatamadıklarımdan...
Yıprandım kırıldım eğildim...
Kestirip atamadıklarımdan ve attıklarımı toplayamamaktan...


Yoruldum...

Yorgunum...
Hissetiklerinden değil hissetmediklerinden...
Kafesleri kırmak zorunda olduğumdan
İstemesem de gerildim kızdım...
Sıkıldım sevgimi kanıtlamaktan...


Yoruldum...

Yorgunum...
Anlatmaktan seni onu diğerini...
Anlatamadım dinletemedim...
Kimim ? Neyim ben ?
Beklemekten sıkıldım...
Ne zaman sıra bana gelecek dinleneceğim diye...


Yoruldum...

Yorgunum...
Yürümekten karıncanın ağırlığıyla...


Mutsuzum...
Gösteremediğim için geçtiğimiz yerleri...
Ben her adımını yaşasam bile yolculuğun...
Farkında olamamandan...


Yoruldum...

Yorgunum sevmekten...
Sığmadığı için tek bir yüreğe...
Tutulamadığı için bir çift elle...
İki kişilik yoruldum...


Yine de bıkmadım!

Seni sevmekten....